Lang roept een koekoek –
en intussen trekt de zee
van het eiland weg.
Zware ploegbanen
in een windstille polder –
geschoonde sloten.
Hoe roepen de vogels
over bloeiende heiden,
glanzende vennen.
Zacht glijdt het maanlicht
tot aan mijn hand die wit wordt
en dan ook eenzaam.
haiku’s: simon buschman tekening: cornelis hoek haiku’s: annie van tooren