Waar ik woon (I – 2018)
van ver en nabij
ruisen de watervallen
en valt er blad neer
Matsuo Basho, 1644-1694
dan hoor ik van ver
langverwachte voetstappen
in het dorre blad …
Taniguchi Buson, 1715-1783
1 Marthe Tensen, Engeland
Simon Buschman, Zuid-Spanje
in het heuvelland
met cirkelende buizerds
sleept mijn dag zich voort
het is aan de hoge wind
hoe die de wolken stapelt
stilaan wordt het herfst
― of dat buiten mij omgaat
ik dan mijzelf vergeet
van zo vroeg al wiegt de wind
een spinnenweb, rijk aan dauw
2 Simon Buschman, Zuid-Spanje
Marthe Tensen, Engeland
het miezert ― elk zicht
krijgt een zekere magie,
wasem op een raam
bedachtzaam schrijf ik een naam
die spoedig weer vervluchtigt
aan de overkant
staat in de buurt waar ik woon
een deur op een kier
even naar die buurvrouw ― of:
ik laat de dingen achter
3 Marthe Tensen, Engeland
Simon Buschman, Zuid-Spanje
dwars over velden
kruisen de paden elkaar
– als een snelle groet
de bovenwind laat wolken
soms tegendraads gaan – jij, ik
ik zie naar haar om:
is het een luchtspiegeling
die zij voor mij is?
twee kauwen in de dakgoot
babbelen samen wat af
Foto: Henk van der Werff
Marthe Tensen:
Toen we aan ons renga-proces begonnen, bevond ik me in een lastige levensfase. Tijdens het renga-schrijven werd me duidelijker: het gaat niet alleen om de nare, nogal belastende omstandigheden maar meer om mezelf, ‘om die ik ben (geworden)’, om hoe ik mezelf zie, mezelf ervaar. Ik besefte dat ikzelf de kernvraag was/ben. En daar kon/kan ik mee verder.
In de renga leerde/leer ik – naast allerlei alledaagse maar interessante, ook vertederende momenten – eveneens mezelf meer serieus te nemen, mezelf te plaatsen in een sociale omgeving, midden tussen anderen. Daar sta ik nu; méér ontspannen en méér de moeite waard; ook voor mezelf! En – ik schrijf nu graag renga’s; in de woorden van jou, Simon:
het is aan de hoge wind
hoe die de wolken stapelt
Foto: René Rhee
Maar, in de loop van de tijd begin ik toch te merken, mede dankzij onze contacten, dat mijn prettige omgevingsgevoel voor een deel nogal passieve aanpassing is: ik wil zo graag bij anderen horen en tevens dat anderen mij aardig vinden. Mijn sociaal gedrag heeft iets (of misschien veel) van camouflage. Een schok van herkenning. Ofwel: ‘Wat wil en durf je voor jezelf?’, vraag je mij. En zo begint een nieuwe fase in mijn leven, aanvankelijk onthutsend, daarna verrassend – en dan almaar dichter bij mijzelf.
Foto: Simon Buschman
Waar ik woon (II – 2020)
zover de oevers –
in het weidse van het meer
die ene plevier
Shiki, 1867-1902
herfstwinden waaien –
wij leven dicht bij elkaar,
jij-ik en ik-jij
Shiki, 1867-1902
1 Marthe Tensen, Engeland
Simon Buschman, Nederland
de buurvrouw en ik –
we zagen elkaar vaker,
het gebeurde ons
is het waaróm duidelijk,
dan dient zich het waartóe aan
we staarden uren
in de knusse open haard,
neurieden, vreeën
van tijd tot tijd een houtblok,
direct omvat door vlammen
Foto: René Rhee
2 Simon Buschman, Nederland
Marthe Tensen, Engeland
vooral loskomen
van de dorpsnieuwsgierigheid,
er samen op uit
al die uren hand in hand
door een heuvellandschap gaan
voor elkaar koken
en wijn uit één glas drinken,
jullie verhalen
in het kaarslicht op de muur
verstrengeld schaduwdansen
3 Marthe Tensen, Engeland
Simon Buschman, Zeist
de wandelingen,
ons verstoppen voor elkaar,
dat lange zoeken
spel – als voorbode waarvan?
pregnanter kan haast niet
we gingen uiteen,
ik reisde af naar Londen
en dwaalde daar rond
geen paden maar avenues
en helverlichte pleinen
Foto: Simon Buschman
Waar ik woon (III – 2022)
toen een eend opschrok,
heeft de maan tussen het riet
even bewogen
Inan, zeventiende eeuw
een kastanjeblad
zinkt weg in helder water,
in pure stilte
Shohaku, 1649-1722
Foto: Simon Buschman
1 Marthe Tensen, Engeland
Simon Buschman, Nederland
die benauwenis,
stadse drukte, dag en nacht,
mijn verlorenheid
durf het aan, haal diep adem
neem – nu – een Marthe-besluit
nog eenmaal ga ik
naar wat me ondanks alles
dierbaar werd, dat plein
in het vroege morgenuur
groet je wie naar huis gaan
2 Simon Buschman, Nederland
Marthe Tensen, Schotland
tijdens een trektocht
door de Schotse Hooglanden
hervind jij jezelf
ondanks het gemis raak ik
in het ruwe landschap thuis
al dat grillige
krijgt bij enige afstand
een eigen samenhang
steeds vind ik de juiste plek
om – hoe mooi – rond te kijken
Foto: René Rhee
3 Marthe Tensen, Schotland
Simon Buschman, Nederland
een nog jonge maan,
ik voel me nu herboren;
zij blijft me – voorgoed
tja, sta toe dat het gemis
zich diep in je verankerd
en, een jaar later:
al weken trek ik
met Glenn, een schaapherder, op;
en zijn vier honden
Foto: René Rhee
eindelijk de nomade
die jij bent – in hart en ziel
4 Marthe Tensen, Schotland
Simon Buschman, Nederland
hij en ik léven,
zijn thuisgeraakt in elkaar,
een voorbeschikking
na ieders pelgrimage,
ook door weer en wind: jullie
ik herken mijzelf,
kijkend in mijn handspiegel,
knik me toe en bloos
niet als Narcissus die zich
steeds hóe-hij-is bewondert
Foto: Henk van der Werff
Foto: René Rhee
Voor Glenn:
In de schemering
zien wij de nacht tegemoet
als een vertroosting:
maanlicht over de velden
en ons smeulende houtvuur.
Marthe
Vorige pagina: Reflectie van Job Degenaar Volgende pagina: renga met Job Degenaar