toen een eend opschrok,
heeft de maan tussen het riet
even bewogen
Inan, zeventiende eeuw
een kastanjeblad
zinkt weg in helder water,
in pure stilte
Shohaku, 1649-1722
Foto: Simon Buschman
1 Marthe Tensen, Engeland
Simon Buschman, Nederland
die benauwenis,
stadse drukte, dag en nacht,
mijn verlorenheid
durf het aan, haal diep adem
neem – nu – een Marthe-besluit
nog eenmaal ga ik
naar wat me ondanks alles
dierbaar werd, dat plein
in het vroege morgenuur
groet je wie naar huis gaan
2 Simon Buschman, Nederland
Marthe Tensen, Schotland
tijdens een trektocht
door de Schotse Hooglanden
hervind jij jezelf
ondanks het gemis raak ik
in het ruwe landschap thuis
al dat grillige
krijgt bij enige afstand
een eigen samenhang
steeds vind ik de juiste plek
om – hoe mooi – rond te kijken
Foto: René Rhee
3 Marthe Tensen, Schotland
Simon Buschman, Nederland
een nog jonge maan,
ik voel me nu herboren;
zij blijft me – voorgoed
tja, sta toe dat het gemis
zich diep in je verankerd
en, een jaar later:
al weken trek ik
met Glenn, een schaapherder, op;
en zijn vier honden
Foto: René Rhee
eindelijk de nomade
die jij bent – in hart en ziel
4 Marthe Tensen, Schotland
Simon Buschman, Nederland
hij en ik léven,
zijn thuisgeraakt in elkaar,
een voorbeschikking
na ieders pelgrimage,
ook door weer en wind: jullie
ik herken mijzelf,
kijkend in mijn handspiegel,
knik me toe en bloos
niet als Narcissus die zich
steeds hóe-hij-is bewondert
Foto: Henk van der Werff
Foto: René Rhee
Voor Glenn:
In de schemering
zien wij de nacht tegemoet
als een vertroosting:
maanlicht over de velden
en ons smeulende houtvuur.
Marthe