Foto: Simon Buschman
Simon Buschman
hun veertig koeien
begrazen twee weilanden,
hun gestage gang;
in het donker liggen ze
als vriendinnen dicht bijeen
om de zoveel tijd
herkauwen, dag in dag uit,
kalven tussendoor;
soms dat noodlot: een stiertje;
alles is voor niets geweest
* * *
Foto: Pierre Emanuel
achter prikkeldraad
hun zachtmoedig naar ons kijken,
die stevige tong –
soms diep in ieder neusgat;
zó in dit leven koe-zijn
Vorige reflectie: Kijk daar is het – Job Degenaar Volgende monorenga: De roerdomp, een sprookje – Simon Buschman