Simon Buschman
vrij van rietmoeras,
van bij gevaar loodrecht staan
dompt hij het roer om*
in die nieuwe levensstijl
past zijn spiegelbeeld zich aan
de gindse verte
gaat over in een oever
met oude wilgen
er grazen koeien, boeren
bewerken landerijen
daarachter een stad
met hoogbouw, kerken, parken,
twee minaretten
al die mensen, druk verkeer,
terrasjes, ambulances
met twijfels, angsten,
heimwee naar het rietmoeras,
kiest hij een vijver
de ontstijging aan zichzelf:
voorgoed vreemdeling te zijn
Foto: Duong Quoc Dinh, Vietnam, 2016
* het roer omdompen = een nieuwe weg kiezen Toelichting: pater Nathan Franxken, in het internaat docent Latijn en Grieks (zie pagina 38), was een Vlaming. Deed je in je studie niet je best, dan zei hij: ‘Zo kom je in hét fabriek’.
Priester worden was voor hem: de durf hebben ‘om het roer om te dompen, om de wereld te verzaken’. Ik dacht ook even aan onderdompelen of dopen; begreep er toen nog minder van. Ik vroeg het hem daarom heel omzichtig; hij legde het mij omstandig en begeesterd uit. Dát roer heb ik echter nooit ‘omgedompt’.
~ ~ ~
De roerdomp heeft het rietmoeras als leefgebied, durft het open water zelden aan. Het is een schuwe vogel die bij gevaar of dreiging ‘in de paalstand gaat’, loodrecht, om tussen het riet ongezien te blijven.
Binnen de hoge en lage vogelgeluiden is de roerdompman de bas die klinkt als de grondtoon van de contrabas in een orkest. Zijn melancholieke, sonore klank is hoempù-hoempù (geen hoempa-hoempa).
De meeste roerdompmannen zijn polygaam; slechts een enkeling is monogaam – deze neemt dan deel aan de broedzorg.
“De Heere sprak tot Mozes en Aäron, zeggende: van het gevogelte zult gij deze verfoeien, zij zullen niet gegeten worden: de arend, de havik, de zeearend, de gier, de kraai, de raaf, de struis, de nachtuil, de koekoek, de sperwer, de steenuil, het duikertje, de schuifuit, de kauw, de roerdomp, de pelikaan, de ooievaar, de reiger, de hop en de vledermuis.”
Statenbijbel 1905, OT, Leviticus 11: 13-19
Vorige monorenga: Achter prikkeldraad – Simon Buschman Volgende monorenga: Ongewis, door Simon Buschman