Besta, zegt vader, ik bind je
bij de tafel. Eet uit
mijn hand en je zal
de kamer niet ontgroeien

kijk, ik vind alles uit waar je
groot van wordt, stilte
in een gesloten huis,
brood, een mond die slaapt

wie eet wil ik belonen
tot alles zal passen
nieuwe schoenen, een schoolklas
de horizon achter het dorp

ik tel de lijnen in mijn hand
en keer ooit weer als
lucht oud, het brood op
en ongeduld ligt voor de deur

Greet De Coninck

 
 

Vorig gedicht: Het balspel          volgend gedicht: Zonder titel