Bij een te laat
gevonden manuscript
Regel – regels – regels wit.
Nooit gehoord, stilgezwegen
ongeschreven en verdwenen
in een graf
waarboven:
bloemen zweven?
Wezens in de regen
wenen,
maar wie huilt?
Uw kort verleden lees ik terug
tot bij die
regel – regels – regels wit
uw ziel verschijnt,
kruipt vanachter woord en zinnen
tot hij is: geslagen en geschopt …
en nog veel meer
– zo lees ik door –
tot het moment
waarop uw huid
zich tot zijn ziel bekent.
Jos Swiers
Vorig gedicht: Dood van een kettingroker volgend gedicht: Mijn vader