De schaduw op de witte muur
doet aan mijn pappa denken;
hij ging pas dood, was maanden ziek.
De schaduw op de foto blijft,
net of het steeds vandaag is;
zo kan ik aan mijn pappa denken,
ook als het donker wordt,
soms gekke dromen komen
als schaduw op een zwarte muur.
Kon ik ze maar aan hem vertellen.
Kees van Doorn, 12 jaar
Vorig gedicht: ‘Alle meine Töchter’ volgend gedicht: Op weg naar het blauw