Niet weten van kloppend vlees
alleen wat het betekent
Jouw houten ogen kijken
naar meisjes rondrennend in ondergoed
ontkennend op de bedden
Jouw muren weerkaatsen
gerafelde klanken zwakjes maar
wij zijn geen hout gewend
Witte bundels richten zuiver
als om ons op weg te spuiten
wimper-ogen knipperen
tegen dit licht niet bestand
Nooit zullen wij weten
wie jou bescherming biedt
Ageeth Boermans
Vorig gedicht: Zonder titel volgend gedicht: Twijndraad