Ik volg je schildershand
die van palet naar doek
beweegt en aarzelt.
Je legt een schaduw,
zet mijn lijnen aan.
Ons samenzijn was
aan zijn laatste uren toe.
En toen je stierf,
de verf nog nat,
liet je me onvoltooid.
Marijke Oomen
Vorig gedicht: Geen titel volgend gedicht: Mijn vaders hand