Het alledaags moment — dat
wat ons bezighoudt, gebeurt, ontgaat —
drijft mee onder de tijd
zoals wolken hun schaduwspel
daar diep beneden volgen, glijdend
over beken, dorpen, duin en strand,
binnen buiten boven de seizoenen
over dit opengewaaid landschap
— stormen hebben er huisgehouden —
waarin ieder van ons wandelt en wacht
of ons leven ooit weer samenvalt
— of dat ooit nog de moeite waard
zal zijn, onze gesprekken, fel, oprecht,
’t vertrouwen in elkaar, je hoge stem.