Hoe zou het zijn in de nacht
wanneer bomen zich buigen
over mijn bed
Dromen zij van wat was
wat is
kennen bomen gemis?
Zoals ik, die steeds denk
aan hoe je verdween
in de nacht, en schrijf:
kom terug
buig over mijn bed
blijf.
Johanna Kruit
Vorig gedicht: Vadertweeluik volgend gedicht: ‘Jungfraujoch’ – 1947